شناخته‌شده‌ترین روان‌کننده‌های مورد استفاده در خودروها، روغن‌های موتور و روغن‌های گیربکس (واسکازین) هستند. آنها در مکان های مختلف خودرو استفاده می شوند و عملکردهای مختلفی را انجام می دهند.

روغن‌های موتور مستقیماً در موتور احتراقی استفاده می‌شوند، جایی که از قطعات متحرک در برابر سایش محافظت می‌کنند تا موتور بتواند خدمات خود را برای مدت طولانی انجام دهد. روغن‌های موتور نسبت به روغن‌های گیربکس در برابر حرارت مقاوم‌تر هستند، زیرا هنگام رانندگی به طور دائم در معرض دمای بالا قرار می‌گیرند. با این حال، فرآیندهای احتراق در موتور باعث می شود روغن در طول زمان به طور فزاینده ای آلوده شود. بنابراین باید در فواصل منظم تعویض شود تا محافظ سایش از بین نرود و به موتور آسیب نرسد.

در انتقال، همه چیز تقریباً داغ نیست. در اینجا، روغن‌های گیربکس عملکرد محافظت از سایش، حفاظت در برابر خوردگی و بهینه‌سازی اصطکاک را بر عهده می‌گیرند تا انتقال نیرو را در درازمدت ایمن کنند و راحتی رانندگی را با تعویض دنده‌های نرم بهبود بخشند. لازم نیست روغن های گیربکس به اندازه روغن موتور تعویض شوند. اما اخیراً پس از افزایش محبوبیت قابل توجهی از گیربکس های دوکلاچه، روغن گیربکس نیز برای رانندگان اهمیت بیشتری پیدا کرده است. در اینجا فواصل تغییر حدود ۶۰۰۰۰ کیلومتر در نظر گرفته شده است. این به دلیل فرآیندهای اصطکاک هنگام تعویض دنده در دو کلاچ است. روغن گیربکس از نظر حرارتی بسیار بیشتر از یک گیربکس دستی تخریب می شود. و محصولات تخریب باعث پیری سریعتر روغن می شوند.